Toen ik (enige tijd geleden ;-)) op de middelbare school zat en me moest voorbereiden voor een proefwerk, tentamen of overhoring was het uitkiezen van een fijn muziekje stap 1. En aangezien de gemiddelde cd maar een speeltijd van 35 minuten had, heb ik als 13 jarig meisje een stereoset met een 3-cd wisselaar en repeatfunctie aangeschaft van mijn vakantiegeld. En natuurlijk stelde mijn ouders typische oudervragen: we hebben beneden toch al een cd-speler? Je kunt toch ook gewoon even opstaan en een ander muziekje opzetten? Moet dat nou zo hard? Alweer dat liedje?!? Weet je zeker dat je zo een voldoende haalt? Toch bleef ik vasthouden aan mijn manier van studeren. Want één ding was zeker: stopte de muziek, dan vond ik dat ik wel klaar was met leren. Er zijn hele cd’s die ik nauwelijks meer kan aanhoren vanwege de associatie met Franse woordjes, formules, economie en platentektoniek. Sting, Queen, Tina Turner, Anouk, Krezip, Mariah Carey, Shania Twain en menig boyband associeer ik met schoolwerk. Gelukkig heeft ook mijn muzikale ontwikkeling niet stil gestaan.
Nu is het eigenlijk niet anders. Als ik echt even door moet bijten, iets af moet ronden of een strategie moet bedenken gaat de muziek (het liefst hard) aan. Heerlijk om op de maat van de muziek te denken en de energie van de muziek mee te nemen. Als ik dan ook nog onbewust mee ga neuriën of zelfs zingen weet ik dat ik de flow te pakken heb. Waarom is muziek, althans voor mij, zo’n fijne stimulus? Het biedt voor mij ontspanning en focus te gelijk. Stilte is fijn, maar ieder nieuw geluid zorgt voor afleiding. Het ritme zorgt er bij mij voor dat het verstand op nul gaat en er in rap tempo getypt wordt. En een mooie ballad kan me helpen bij het overdenken van mijn boodschap of plan. De regel ‘geen radio op de open werkvloer’ werkt voor mij dus contra-productief.
Gravend in mijn gedachten merkte ik dat muziek en emotie voor mij heel dicht bij elkaar liggen. Wat sommigen met geuren hebben, heb ik met muziek. Geheel automatisch en meestal toevallig verbind ik liedjes aan momenten. Heel handig dus dat je met een successen playlist je eigen emoties een beetje voor de gek houden. Zo heb ik bijvoorbeeld een 'blije geitenlijst' aangemaakt met enkel vrolijke liedjes die, in mijn hoofd, gekoppeld zijn aan successen. Heel prettig om zo’n oppepper bij de hand te hebben.
De koppeling van muziek en emotie is diepgaand en blijvend. Emoties zoals blijdschap, verdriet, trots, enthousiasme, ontroering, liefde, boosheid die horen bij gebeurtenissen, personen en situaties match ik meestal onbewust aan liedjes die vaak toevallig voorbij komen. Het luisteren naar muziek is voor mij dus als kijken naar een fotoboek. Zodra ik het liedje hoor ben ik in gedachte weer terug in dat moment of situatie. En soms popt ineens een gezicht op van iemand die belangrijk was in die situatie. Dit kan overigens soms heel ongemakkelijk zijn, aangezien de tekst van het liedje niet altijd past bij mijn associatie met die persoon of gebeurtenis.
In de tijd van drukte, haast, constante bereikbaarheid vind ik het heerlijk om door de radio verrast te worden met muzikale herinneringen. En natuurlijk ook om nieuwe muzikale foto's te maken, door tijdens het reflecteren te luisteren naar muziek. Hopelijk kan ik mijn 'blije geitenlijst' blijven uitbreiden, zodat ik met een grote glimlach op mijn gezicht al neuriënd en toch gefocust aan de slag kan om nieuwe successen te boeken.